و چه زیبا میروید، برگهای زندگیتان روی شاخههای درختی که هستیاش را از هستیِ شما به یادگار گرفته است…
این نهال داغداغان، به یاد شما رشد میکند و تاروپود آن با لحظهلحظهٔ زندگیتان عجین شده است. باشد که بهیادماندنیترین ساعات و دقایق عمرتان، در جان این نهال، ریشه بدواند.
